เป็นเรื่องราวที่น่าประทับใจอีกเรื่องที่สะท้อนแง่มุมดีๆในสังคม ที่ใครสักคนจะแบ่งปันรอยยิ้ม ให้กับเด็กด้อยโอกาส ได้มีชีวิตและอนาคตที่สดใส เหมือนเด็กๆทั่วไปที่มีบ้าน พ่อแม่พี่น้อง พร้อมหน้าพร้อมตา โดยสมาชิกเว็บไซต์ พันทิปท่านหนึ่ง ได้เล่าเหตุการณ์สุดประทับใจ จากร้านพิซซ่า แห่งหนึ่ง โดยมีใจความว่า
เมื่อเช้าพาเด็กๆกำพร้าที่ดูแลอยู่ไปเที่ยวสวนน้ำที่เดอะมอล บางแค พอดีช่วงปิดเทอม เด็กกำพร้า6คนที่โรงเรียนประจำราชบุรีจะกลับมาพักที่มูลนิธิเดิมตรงพุทธมลฑลสายสี่ ที่นี่ผมทำอาหารไปเลี้ยงทุกเดือนตลอด8ปี เห็นเด็กๆกลุ่มนี้ตั้งแต่แบเบาะ พอโตขึ้นต้องย้ายไปเรียนต่อที่อื่นเลยตามไปดูแลต่อเพราะทั้ง6คนนี้ไม่มีพ่อแม่ญาติพี่น้อง เวลาปิดเทอมเลยไม่มีบ้านให้กลับ ต้องมาพักที่เดิม
วันนี้ยายจิ๋มเจ้าหน้าที่อาวุโสพาเด็ก6ขวบมาอีกคน บอกน่าสงสารขอพามาเที่ยวอีกคนได้มั้ย ช่วงนี้ปิดเทอมแต่เด็กไม่มีบ้าน ไม่มีพ่อแม่ ถ้ากลับไปต้องอยู่กับลุงป้าในสลัม เค้าบังคับให้เด็กออกไปเก็บขยะ เด็กนอนร้องไห้ตลอด
เด็กคนนี้ก็เห็นกันมาตั้งแต่สามขวบ บอกยายจิ๋มว่าถ้าไม่มีที่ไปก็ให้ไปอยู่ที่ราชบุรีกับพวกพี่ๆ ยังไงก็แวะไปเยี่ยมทุกเดือน ดีกว่าส่งไปที่อื่น
เล่นน้ำเสร็จพามากินข้าวต่อ เด็กๆอยากกินพิซซ่า
แต่ประเด็นมันไม่ใช่เรื่องที่ผมพาเด็กกำพร้ามาเที่ยว เรื่องเด็กเรื่องบ้านคนชรามันเป็นเรื่องปกติในชีวิตผมไปแล้ว ไม่ใช่วาระพิเศษอะไร ความพิเศษของกระทู้นี้อยู่ที่ภาพข้างล่าง
ตอนจ่ายเงิน ผมขอแลกเงินเป็นแบงค์ร้อย 2000บาท จะให้เด็กๆคนละ300ซื้อขนมกิน
น้องผู้หญิงเค้าวิ่งไปตามผู้จัดการในภาพมาแลกเงินให้(ไม่แน่ใจว่าใช่ผู้จัดการมั้ยแต่ดูเหมือนเป็นหัวหน้า) พอเค้ารู้ว่าเป็นเด็กๆกำพร้ายากไร้ น้องเค้าบอกว่า พี่รอแป๊บนะ เดี๋ยวผมฝากพิซซ่าให้เด็กๆ2กล่อง ไว้กินมื้อเย็น
บอกเด็กๆให้จดจำเอาไว้ น้ำใจที่เราเคยได้รับจากคนอื่น โตขึ้นเราต้องทำให้ได้แบบนี้
“ใครช่วยเรา ให้จำไว้ชั่วชีวิต
เราช่วยเหลือใคร อย่าไปจำใส่ใจ”
ยายจิ๋มไลน์มาบอกว่า พอกลับถึงมูลนิธิปุ๊บ เด็กๆเปิดกล่องพิซซ่ากินทันที ซัดกันเกลี้ยง แต่กินกันแค่กล่องเดียว อีกกล่อง เด็กๆเอาไปให้พวกแม่ๆ (เจ้าหน้าที่เคยเลี้ยงเด็กกลุ่มนี้ตั้งแต่แบเบาะจนโต)
ถือว่าเติบโตขึ้นเยอะ รู้คุณคน
ขอบคุณสมาชิก pantip.com/topic/37014007
ที่มา – siamnews